Ataberk konuşabilse bana bunu mu söylerdi acaba?Anne bak yürümeye çalışıyorum, istediğim her şeye dokundurtmuyorsun, dişler zaten beni yıprattı bitirdi bir de sürekli onu bunu yediriyorsun bana mazeretim var asabiyim ben.
Sürekli bir ağlama, aniden çığlık atma, benim sakin köftem oldu öfkeli köfte.Ben istediğimi yaparım, yaptırtırım havaları bir bilmişlik bir yüzsüzlük sormayın gitsin.Bunun çözümü var mıdır?Çözüm her şeyin ilacı olan süper iksir zamanda mıdır?Bu zaman ne kadardır?Bunlar büyüme atağı mıdır?Sorularım uzayıp gidiyor.
Evde olduğumuz zamanlarda ya babası ya ben sürekli yanında olmaya çalışıyoruz, oyunlar oynuyoruz.Ama nafile illa onu asabi yapan bir mazeret var.Bu ne kadar sürecek bilmiyorum ama biz yıpranmaya başladık.Bir hafta sonra 1 yaşında olacak benim kartopum.İlk günden beri bizi hiç üzmeyen hiç zorluğu olmayan bir bebekti Ataberk ta ki şu son haftaya kadar.
Ben bu yazıyı yazarken kahkaha sesleri geliyor oğlumun yazıma inat şen ve gür.Gittim baktım baba oğul bir poşet almışlar poşeti parçalıyorlar :) "Napıyorsunuz?" diyorum.Eşim "Montessori uygulaması " yapıyoruz.Ben de yanlarına gidip katılayım biraz etkinliklerine :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder