22. Ay

22 ayla birlikte tatlım oğlum sanki daha da bir büyüdü.Artık daha çok kelime söyleyebiliyor.Derdini daha rahat anlatıyor.Sevdiği sevmediği şeyler var.İnsanlara bir isimle hitap edildiğinin farkında.Artık izlemek istediği Pepee bölümlerini söylüyor.Pepee'nin pek çok şarkısını yarımyamalakta olsa peşpeşe söyleyebiliyor.Müzik duyunca dans ediyor(bu telefon melodisi bile olabilir:)) Hayali oyunlar oynuyor.Tam bir Pepee hayranı.Pepee'nin bisikletten düştüğü bölümü çok güzel canlandırıyor.Kitapları özellikle Aç Tırtılı okuyormuş gibi yapıyor.Kitaptaki meyve isimlerini sayıyor.Kitabın adını ise "Mama Tırtıl" diye okuyor :)) Annesiyle 10 Kasım Atatürk'ü anma törenine katıldı.Oratoryoyu baştan sona büyük bir dikkatle izledi.Özellikle marş söylenilen kısımlara bayıldı.Boyama yapıyor sık sık.Parmak boyasından nefret ediyor elleri kirlendiği için.Ellerini silme konusunda çok hassas ufacık bir şey değse silmek istiyor.Oyun hamuru oynarkende sürekli masasından kalkıp ıslak mendille elini siliyor.

Montessori Uygulamaları

İlk çalışmamızı kürdan ve tuzluk ile yaptık.

Barbunya ayıklama ve aktarmada diğer etkinliklermiz.Aktarma konusunda oğlum çok başarılı olamadı.Tek tek aktarma yapmak istemedi hatta kaptan kaba aktarma yaptı.

Uyku Düzen Düzensizliği

Ataberk ilk doğduğundan bu yana uyku konusunda beni üzmedi.Her zaman geceleri uyuyan bir çocuk oldu.Ama yatağa giriş saati hep farklı oldu kimi zaman gece 11 lerde yattı kimi zaman 9 da.Son bir aydır tam bir düzen oluşturmayı başardık.Gündüz 2 saat kadar uyuyor akşam sekiz buçuk gibi sütünü içip yatıyor sabahta yedi buçuk gibi kalkıp yine süt içiyor ve bakıcımızı bekliyor kahvaltı için.Her şey güzel(di).Ta ki bu hafta sonuna kadar ne oldu nasıl oldu anlamıyorum gece 2-3 gibi uyanıyor hem de keyifle.Nasıl güler yüzlü nasıl mutlu.Tekrar uyutmak bir saat alıyor.Bu beni çok yormaya başladı.Ne yapmak lazım nasıl yapmak lazım bilmiyorum.Ama bir hal çaresi bulmak lazım.Bu uyanmalar geç yatmalardan kötü.

Mazeretim Var Asabiyim Ben

Ataberk konuşabilse bana bunu mu söylerdi acaba?Anne bak yürümeye çalışıyorum, istediğim her şeye dokundurtmuyorsun, dişler zaten beni yıprattı bitirdi bir de sürekli onu bunu yediriyorsun bana mazeretim var asabiyim ben.
Sürekli bir ağlama, aniden çığlık atma, benim sakin köftem oldu öfkeli köfte.Ben istediğimi yaparım, yaptırtırım havaları bir bilmişlik bir yüzsüzlük sormayın gitsin.Bunun çözümü var mıdır?Çözüm her şeyin ilacı olan süper iksir zamanda mıdır?Bu zaman ne kadardır?Bunlar büyüme atağı mıdır?Sorularım uzayıp gidiyor.
Evde olduğumuz zamanlarda ya babası ya ben sürekli yanında olmaya çalışıyoruz, oyunlar oynuyoruz.Ama nafile illa onu asabi yapan bir mazeret var.Bu ne kadar sürecek bilmiyorum ama biz yıpranmaya başladık.Bir hafta sonra 1 yaşında olacak benim kartopum.İlk günden beri bizi hiç üzmeyen hiç zorluğu olmayan bir bebekti Ataberk ta ki şu son haftaya kadar.
Ben bu yazıyı yazarken kahkaha sesleri geliyor oğlumun yazıma inat şen ve gür.Gittim baktım baba oğul bir poşet almışlar poşeti parçalıyorlar :) "Napıyorsunuz?" diyorum.Eşim "Montessori uygulaması " yapıyoruz.Ben de yanlarına gidip katılayım biraz etkinliklerine :)